Onlangs hebben we bijna allemaal iets van ons werk verloren, lang geplande reizen, ons favoriete eten, die vrienden verliet … Onze lezer deelt de geschiedenis van zijn verlies. En de psycholoog legt uit hoe het de moeite waard is om te leven en waarom het onmogelijk is om een onbelangrijk verlies te noemen.
“Op een dag word je wakker in een nachtmerrie en denk je dat je weer in slaap valt en alles goed komt”
Valery, 36 jaar oud:
“Ik kan zo tegen mezelf zeggen: ik bereik zelf alles in mijn leven. Hij ging zelf naar de begrotingsafdeling van de universiteit, nam zelf in bezit van verschillende specialiteiten, opende zijn bedrijf en verdiende het eerste appartement. Mijn familie komt uit een kleine stad, dus toen ik naar Moskou ging, had ik een doel – om iedereen te bewijzen dat iedereen alles kan krijgen waar hij van droomt.
Ik heb alles en nog meer. Allereerst heb ik mijn geliefden: mijn familie en vrienden. Ik ben bezig met een bedrijf dat ik helemaal opnieuw heb opgebouwd. Ik vond mijn leven al een tijdje als absoluut gelukkig. Natuurlijk zijn dit woorden. Er waren veel aandoeningen over de kleine dingen. Een persoon is nooit helemaal tevreden, maar over het algemeen beschouwde ik mijn leven als behoorlijk succesvol.
Wat er daarna gebeurde? En toen verloor ik alles
Dit gebeurde in verband met de nieuwste evenementen ter wereld. Mijn bedrijf kan niet meer werken – het is gebonden aan de verkoop van goederen uit landen, die enerzijds sancties hebben aangekondigd en anderzijds worden erkend als ziekelijken. Aandelen van de bedrijven die ik heb gekocht, daalden in prijs. Ik heb het niet over tijdelijke moeilijkheden, maar dat ik echt veel geld verloor.
Ik had de hoop dat twee van mijn appartementen die ik in Moskou huur op zijn minst wat klein inkomen zouden opleveren, maar beide verhuurders braken het contract met mij vóór schema, omdat ze haastig besloten Rusland te verlaten. Ik begrijp dat mijn investeringen in onroerend goed niet uitkwamen. Natuurlijk zal ik huurders vinden, maar hoogstwaarschijnlijk zal het compleet ander geld zijn.
En dit is niet eens dat, maar dat alles gebeurde in een oogwenk
Ik leek naakt wakker te worden. Ik denk niet dat ik mijn bedrijf op de een of andere manier kan herbouwen, en zelfs als ik kan, zal het er enige tijd voor kosten. Ik heb hier geen extra geld voor, ik heb ze niet in risico’s gebracht. Mijn werk voor mij is in de eerste plaats een manier van leven. Ik kan me niet voorstellen hoe ik nu tenminste ergens naar een ingehuurde werknemer kan gaan. Nadat ik mijn hele leven niet echt van iemand was afhankelijk.
Mijn beste vrienden bijna iedereen bereidt zich voor op emigratie. Iemand vertrok in de begindagen, bang dat het niet bekend is wat, anderen zijn van plan dit in de zeer nabije toekomst te doen. We waren tientallen jaren bevriend met sommigen van hen. Voor mij is dit een echt verlies van lieve mensen.
Eerlijk gezegd was ik enkele dagen in een staat van volledige afgrijzen om apathie te voltooien, omdat ik niet weet wat ik moet doen. Hoe u mensen afbetaalt die voor mij werken? Hoe u het gezin in de toekomst kunt voeden? Er zijn geen ideeën en blijkbaar geen prospects. Ik begrijp mijn verantwoordelijkheid jegens andere mensen, maar ik heb absoluut geen morele kracht om iets van deze as te halen en opnieuw te beginnen.
Het lijkt op het einde van de wereld. Zoals ze zeggen in slechte sprookjes. Op een dag word je wakker in een nachtmerrie en denk je dat je weer in slaap valt en dat alles goed komt. Maar hier sta je dag na dag op, en nog een en één meer en één. Ik begrijp dat niet de enige ter wereld zo verloren is. Dit wordt gevoeld door veel mensen die in een vergelijkbare situatie zijn gevallen met mijn.
“Verlies van een dak boven uw hoofd, bedrijf of de mogelijkheid om uw favoriete fastfood te eten – het proces van verdriet zelf zal hetzelfde zijn”
Polina Song – Psycholoog, hypnoloog
Het belangrijkste advies dat kan worden gegeven aan iedereen die iets belangrijks heeft verloren vanwege de huidige situatie die uzelf tijd heeft om zich aan te passen. De wens om zo snel mogelijk te stoppen met het ervaren van mentale pijn en over het algemeen “terugkeren naar plicht en voortleven” is duidelijk. Maar helaas is onze psyche zo gerangschikt dat het onmogelijk is. Er zal een extreme reactie zijn op een extreme situatie (en nu er nu absoluut alles in). Dit is goed.
De situatie van verlies voor de psyche is pijnlijk op dezelfde manier als het lichaamsverlies pijnlijk is voor het lichaam. Als je van je hand bent verscheurd, is het nutteloos om te proberen het snel terug te lijmen, zodat je kunt werken zoals voorheen. Het moet tijd duren voordat het lichaam herstelt van de schok.
Als we verlies ervaren, moet de psyche het “werk van verdriet” plegen – dit is een vrij lang proces van het verwerken van alle emotionele ervaringen die verband houden met verlies en aanpassing aan de realiteit, die niet langer een significante waarde heeft. Pas na de voltooiing kunnen we accepteren wat er als ervaring is gebeurd, en nieuwe betekenissen en geneugten in het leven vinden.
Het is belangrijk om te onthouden dat het werk van verdriet zal gaan, ongeacht de “grootte” van het verlies – het mechanisme zal absoluut hetzelfde zijn
Verlies van het dak boven uw hoofd, zaken of de mogelijkheid om uw favoriete fastfood te eten – het proces van verdriet zelf zal hetzelfde zijn. Alleen de intensiteit van gevoelens en de snelheid van aanpassing kan variëren, maar het hangt uitsluitend af van de interne betekenis voor een persoon die hij heeft verloren. Daarom kan voor iemand het verlies van de mogelijkheid om je favoriete voedsel te eten echt hetzelfde moeilijke verlies worden als voor een andere persoonsverlies van het bedrijfsleven.
Om het verdriet van het verlies volledig te laten leven, moet je in stabiele omstandigheden en veilig zijn, omdat het een ongelooflijk energie -intensief proces is voor de psyche. En als alle middelen het hoofd bieden aan dagelijkse stress, dan blijven ze gewoon niet op de integratie van negatieve ervaring.
Daarom is het belangrijk om te begrijpen dat in de huidige situatie, wanneer er nog steeds veel onzekerheid is en het helemaal niet duidelijk is wat er daarna zal gebeuren, het niet volledig en snel zal werken
Om dit te doen, moet u op zijn minst de situatie stabiliseren. Het enige dat u nu (en zeer noodzakelijk) voor uzelf kunt doen, is om naar het maximale energiebesparende regime te gaan, zodat tegen de tijd dat alles moe is, niet in een staat van volledige uitputting komt.
Hoe kun je jezelf ondersteunen??
een. Bekijk de lijst met uw doelen en huidige taken. Laat alleen wat je echt moet doen om “te blijven drijven”. In uw belangen om op het moment van shock te wachten om brandhout niet te breken.
2. Maak een lijst van wat u graag doet. Het is wenselijk dat er eenvoudige acties zijn die u elke dag kunt uitvoeren. Vervang de acties uit de categorie “beweging naar doelen” door acties uit de lijst van waar je van houdt – dit zal je psyche -krachten geven om met stress om te gaan.
3. Vind de mogelijkheid om die emoties uit te drukken die je overweldigen. Vraag om uw geliefden, neem contact op met een psycholoog, breek de tafeldienst, alles wat u zal helpen “stoom af te laten” zonder schade aan anderen. Uiteindelijk, zoals een populaire meme nu luidt: “elke Rus moet een gratis boshectare krijgen om daarheen te gaan en te schreeuwen”.
vier. Nu belangrijker dan ooit, gezondheidszorg – Zorg ervoor dat je voldoende slaap krijgt, mis geen voedselmaaltijden, doe geen haalbare fysieke inspanning. Lichamelijke activiteit helpt cortisolen uit het lichaam te verwijderen – stresshormoon, en dit is wat bijna onmiddellijk zal helpen bij het verbeteren van uw toestand. Lopen met een snelle stap voor een half uur
.
Iedereen heeft het recht op de gevoelens die hij nu ervaart. Iedereen verliest iets, en deze verliezen worden elke dag meer en meer. Dit is niet het moment om erachter te komen wie erger is omdat het voor iedereen slecht is, en iedereen is slecht op zijn eigen manier. Alleen wij zelf weten hoe waardevol het voor ons was dat we verloren, wat het ons gaf en of het ons op zijn minst kan vervangen door dit verlies. Voor het bewustzijn en de acceptatie van alles wat ons is overkomen, kost het tijd, en het is heel belangrijk om het aan jezelf en anderen te geven.